Wobec pogłębiającej się globalizacji światowej gospodarki rynkowej praktycznie wszystkie sfery produkcyjne pozostają stale pod działaniem nacisku racjonalizatorskiego zmierzającego do osiągnięcia coraz doskonalszych wytworów w coraz krótszym czasie. W odniesieniu do budowy maszyn i urządzeń potrzeba dokonywania modyfikacji istniejących łańcuchów procesowych wynika z dążenia do uzyskiwania korzystniejszych efektów techniczno-ekonomicznych w warunkach produkcji konkurencyjnej.
Aby możliwy był wzrost wydajności obróbki przy jednoczesnym spełnieniu wymagań odnośnie dokładności wymiarowo-kształtowej (wąskie tolerancje ) i jakości powierzchni (mała chropowatość powierzchni) niezbędny jest rozwój obrabiarek pod względem konstrukcyjnym, ale także rozwój systemów sterowania.
Pomysł numerycznego sterowania obrabiarek powstał w latach 1949-1950r. w Massachusetts Institutes of Technology na potrzeby lotnictwa wojskowego Stanów Zjednoczonych. Na podstawie funkcji matematycznych opisujących kształt przedmiotu opracowano sterowanie przetwarzające sformułowane binarnie i impulsowo wartości wejściowe połączeń oraz schematów na ruch elementów frezarki. Oczywiście było to możliwe dzięki rozwijanemu wówczas elektronicznemu przetwarzaniu danych. Ciąg informacji sterowniczych w postaci liter i liczb oznaczeniowych nazwano programem NC (z ang. Numerical Control). W latach siedemdziesiątych, dzięki szybkiemu rozwojowi mikrokomputerów na bazie układów sterowania NC powstały skomputeryzowane układy sterowani CNC (z ang. Computer Numerical Control).
Obecnie sterowanie numeryczne obrabiarek rozwija się bardzo intensywnie. A główne kierunki tego rozwoju to:
• rozwój cyfrowych układów sterujących. Zastosowanie, jako układu sterującego, minikomputera lub mikrokomputera umożliwia znaczne zwiększenie zakresu i jakości sterowania.
• rozwój samych obrabiarek związany głównie z rozwojem napędowych i pomiarowych układów obrabiarek, dzięki czemu uzyskuje się lepsze przystosowanie obrabiarek do sterowania cyfrowego.
• rozwój związany z automatyzację przygotowania produkcji poprzez rozwijanie, a zarazem upraszczaniem języków i systemów programowania [1].