Układy sterowania numerycznego, które powstały w ostatnich latach charakteryzują się mniejszymi wymiarami, szybszym działaniem są też bardziej przyjazne dla użytkownika. Szczególny nacisk położono na oprogramowanie które wzbogacono o wiele nowych funkcji i zadań. Obecnie, jeśli mówi się o sterowaniu numerycznym (NC) obrabiarek, to właściwie synonimem dla niego jest komputerowe/skomputeryzowane sterowanie numeryczne (CNC). Termin CNC oznacza sterowanie numeryczne, które zawiera mikroprocesor (komputer) wraz z pamięcią i tzw. program obsługujący do kierowania pracą komputera zewnętrznego.Porównując sterowania możemy stwierdzić iż sterowanie CNC łączy funkcje klasycznego sterowania NC z przetwarzaniem danych realizowanych za pomocą komputera zewnętrznego.
Układy CNC kwalifikuje się do grupy swobodnie programowalnych o różnych konfiguracjach i różnych możliwościach stosowanego oprogramowania.
Można je sklasyfikować w trzech grupach w zależności od sposobu przetwarzania danych [7]:
- układy CNC Manual, zwane również CNC+ lub „konwencjonalne plus", programowane metodą nauczania (ang. teach-in),
- układy adaptacyjne (AC) - realizujące zadania układu automatycznej regulacji optymalnej (ACO) bądź stałowartościowej (ACC),
- układy sterowania otwartego (OEM/OSA - open equipment manufacturing/open system architecture) w wersjach CNC/PLC lub CNC/PLC/HMI. W pierwszej wersji (rys. 3.23.) układ jest zestawiony ze sterowników programowanych logicznie PLC (programmable logie controller), a w drugiej użytkownik komunikuje się z układem sterowania CNC przez interfejs HMI (MMI) (human-machine interface; man-machine interface).