Rozwój technologii obróbki skrawaniem obejmuje kilka kierunków obejmujących
oddziaływanie czynników (rys.4.1) związanych z obrabiarką i
układem sterowania, technologią narządzi i materiałów oraz cieczami
obróbkowymi. Aby możliwy był wzrost wydajności obróbki przy
jednoczesnym spełnieniu wymagań odnośnie dokładności
wymiarowo-kształtowej (wąskie tolerancje ) i jakości powierzchni (mała
chropowatość powierzchni) niezbędny jest rozwój obrabiarek pod względem
konstrukcyjnym, ale także rozwój systemów sterowania.
Rozwój obrabiarek skrawających zmierza w kierunku racjonalizacji produkcji poprzez dostosowanie w zakresie procesów obróbki i narzędzi. Współczesne obrabiarki CNC osiągnęły bardzo wysoki poziom techniczny i stały się układami mechaniczno-elektryczno-elektronicznymi i jako takie zaliczane są do urządzeń mechatronicznych.
Czynniki mające wpływ na obecny stan obrabiarek CNC:
-
obróbka z dużymi prędkościami skrawania (HSC), związana z wymaganiami odnośnie większej wydajności i produktywności,
-
obróbka przedmiotów na gotowo, co powoduje rozszerzenie zakresu zadań obróbkowych,
-
obróbka na sucho lub z minimalnym chłodzeniem, związana z wymaganiami w zakresie ochrony środowiska,
-
obróbka materiałów w stanie utwardzonym, eliminująca szlifowanie,
-
obróbka laserem będącym narzędziem na obrabiarkach skrawających [9].